* Rezistenca do fitojë

Gënjeshtra më e pështirë në faqen e dheut duhet të jetë nxjerrja e një përfundimi jo definitiv dhe personal, nga ndryshimet e natyrshme në aspektin e
superioritetit, dhe më e pafalshmja, pretendimi që kjo gjë është një fjalë e Zotit.

Gjatë këtyre njëqind viteve të historisë së njerëzimit, çifutët, ky popull që mbart brez pas brezi këtë
gënjeshtër, e përcakton vetë ligjin e të qenurit një popull superior, duke e kundërshtuar të vërtetën dhe duke
nisur një luftë të re. Shkurtimisht, Sionizmin mund ta përcaktojmë si një ide, e cila parashtron si kusht, ndërhyrjen ushtarake dhe politike, si një përgatitje për realizimin e “premtimit” për sundimin e pikëpamjes
çifute bagy në një vend me kufijë gjeografik të caktuar. Ky përcaktim nxjerr si konkluzion se edhe
mbështetësit e kësaj ideje, megjithëse nuk kanë lidhje gjaku me popullin çifut, janë kundërshtarë të së
vërtetës. Sado që ky nuk është qëllimi themelor, ne mund të shohim influencën e Sionizmit në arsyetimet e
infektuara nga sëmundjet e mendimit çifut. Me këtë kuptim, nuk do të ishte një pretendim i ekzagjeruar sikur të themi se Sionizmi është një pararojë e Nazizmit.

Ndërsa feja Islame që i ka hedhur poshtë të gjitha ndryshimet nga pikëpamja e pasurisë, e ka cilësuar si të
shenjtë xhaminë Aksa, ajo e ka dënuar pikëpamjen çifute që përcakton të drejtën superiore të një populli, i cili trashëgon në ngarkim propozimin e Zotit. Lufta në Palestinë, duke humbur kontekstin e saj të një përpjekje midis dy popujve, është një shenjtërim që simbolizon krijimin nga Allahu të çdo njeriu me një shpirt të lirë dhe të pafajshëm. Nuk është rastësi ngritja e Muhamedit (a.s) për në Miraxh nga xhamia Aksa në Jerusalem, e cila tregon një dinjitet të pashoq për “njeriun”. Kjo ngritje është një borxh për të gjithë brezat që do të vijnë, për të treguar, regjistruar dhe mbrojtur lidhjen dhe propozimin midis Allahut dhe njeriut. Ja pra sot, Palestina po e paguan këtë borxh në emër të njerëzimit.

Bombat që bien në Palestinë dhe Liban, përveçse tregojnë fuqinë ushtarake, simbolizojnë gjithashtu urrejtjen ndaj një populli të dobësuar, por jo të robëruar. Mentaliteti çifut është një mentalitet i formuar
nga qindra polemika të ndërmarra me të dërguarit e Allahut për të formuar argumente që e tregojnë të
arsyeshme kthimin në robëri në dobi të disa përfitimeve të kësaj bote. Shëmbulli i ikjes ndaj agresionit të fuqive ushtarake, të këtij mentaliteti dhe i poshtërimit të forcave rezistuese është dëshmitar okular i shumë ngjarjeve. Përveç një pakice njerëzish, të cilët janë aktivë në mbrojtjen e drejtësisë dhe vlerave njerëzore, nuk ekziston një lidhje midis principeve humane dhe mendimeve që sundojnë tek shumica e njerëzve të këtij populli. Për këtë arsye, mentaliteti çifut sheh tek Ahmed Jasini, Nasrallahu dhe Fadlallahu një shembull të fshehtë të Musait, Daudit dhe Sulejmanit (a.s). Ky mentalitet, duke asgjësuar përfaqësuesit e sotëm të
këtyre personaliteteve te larta, të cilat kërkon t`i zotërojë, por nuk i përfaqëson dot, në të njëjtën kohë
përballet me aksionet poshtëruese të historisë së tij.

Të gjitha këto tërbime që i tejkalojnë kufijtë e dhunës dhe armiqësisë në luftë, mbështeten edhe nga të tjera
aksione që kryqëzohen me Sionizmin. Me këto veprime, ata duan të tregojnë se është e mundur nënshtrimi ndaj një fuqie të padrejtë në këtë botë. Megjithë asgjësimin e trupave të dobët e të humbur midis turmave të njerëzve, e vërteta është se shpirti i këtyre forcave ushtarake nuk është forcuar, madje ato nuk kanë siguruar as mbrojtjen e jetës së tyre.

Rezistenca e luftës ndaj Sionizmit duhet të vazhdojë jo vetëm për të shpëtuar arabët dhe myslimanët e thjeshtë, por edhe bijtë e Izraelit, të brumosur me mentalitetin çifut, i cili e sheh veten e tij ndryshe nga
bota njerëzore. Nëse të gjithë njerëzit që supozohen të jenë bashkë në këtë luftë fuqizohen jashtëzakonisht shumë, janë ata njerëz që qëndrojnë pranë kësaj rezistence të cilët do të futen fitimtarë në qytetin e Jerusalemit.

E kush ka fuqi në këtë botë të robërojë shpirtrat e lirë që ka krijuar Allahu?

Gurkan Bicen